ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ-Τ. Παλαιοθοδώρου-Μ. Μουμούρης

Φέτος ανεβάζετε στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Τόπος Αλλού, την παράσταση «Δάσος Βαθύ και Σκοτεινό», του Neil LaBute. Τι ακριβώς συμβαίνει εκείνο το βράδυ στο δάσος;(Μ. Μ.) Δυο αδέλφια, ένας άντρας και μια γυναίκα, με διαφορετικές ιδεολογίες και πορεία ζωής,  συναντιούνται τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους επικοινωνία, ύστερα από πρόσκληση της μεγάλης αδελφής, ζητώντας από τον αδελφό της να την βοηθήσει στην μετακόμιση ενός εξοχικού σπιτιού απομονωμένο σε κάποιο αμερικάνικο σκοτεινό δάσος. Ο αδερφός φτάνει στο σπίτι ένα βράδυ όπου οι ουρανοί έχουν στην κυριολεξία ανοίξει. Τα δύο αδέλφια, «εγκλωβισμένα» στο σπίτι, θα επιστρέψουν στο παρελθόν τους, θα διεκδικήσουν εξηγήσεις για παλιά «αμαρτήματα», ενώ στο βάθος της βραδιάς, υπάρχει καλά κρυμμένος ένας νεκρός. Θα αποδειχτεί όμως πως αυτός ο νεκρός θα γίνει η αφορμή για την ανάδυση των πραγματικών συναισθημάτων που κρύβει ο ένας για τον άλλον, αλλά και μια ομολογία προς τον ίδιο τους τον εαυτό.

Τζωρτζίνα, εσύ υποδύεσαι τη Μπέτυ. Θεωρείς ότι συναντάμε συχνά σήμερα χαρακτήρες σαν της Μπέτυ;

(Τ.Π.) Πρόκειται για ένα θεατρικό κείμενο και έναν θεατρικό χαρακτήρα, είναι λοιπόν όλα πιο «μεγεθυμένα». Παρόλα αυτά θεωρώ πως χαρακτήρες σαν της Μπέτυ, κορίτσια αντιδραστικά, μεγαλωμένα στην επαρχία με όνειρα και βλέψεις για μια μεγάλη ζωή, έξω από τα περιορισμένα  σύνορα μιας κλειστής κοινωνίας, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Η Μπέτυ επιλεγεί τον εύκολο, κατά τους άλλους, τρόπο ζωής, αυτόν χωρίς περιορισμούς, φραγμούς, ταμπού και καλούπια. Ζει τη ζωή της φλερτάροντας, παίζοντας και πολλές φορές πληγώνοντας ανθρώπους στο πέρασμα της αλλά αυτό δεν την κάνει σε καμία περίπτωση «κακιά» ή «άρρωστη». Αντιθέτως, θεωρώ πως είναι ένα πληγωμένο και ανικανοποίητο πλάσμα, που πάλευε συνεχώς και τα καταφέρνει, άλλωστε αδυναμία ή όπλο της είναι το ψέμα, πολύ συχνό φαινόμενο των καιρών μας.

Είναι εύκολο να βρεθούν συνεργάτες με χημεία;

(Μ.Μ.) Αρκετά δύσκολο θα έλεγα. Στο θέατρο η έκθεση είναι ολική, άρα και η προσωπικότητα του κάθε ένα από μας ξεδιπλώνεται σε μεγάλο βαθμό, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Ήμουν αρκετά τυχερός και ευτυχής που οι συνεργασίες μου είχαν το στοιχείο της καλής συνεργασίας, αποφεύγω να αναφερθώ στην χημεία γιατί θεωρώ πως βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτή, είναι ο επαγγελματισμός που περιέχει μεγάλες δόσεις ερασιτεχνισμού, με την ετυμολογική χρήση της λέξης. Θεωρώ πως όσο πιο πολύ συντονιστούν οι συνεργάτες σε έναν στόχο-όραμα, που ο σκηνοθέτης οφείλει να μεταφέρει και να ξεκαθαρίσει στους υπόλοιπούς, τόσο πιο ουσιαστική θα είναι και η συνεργασία, αφήνοντας το «εγώ» έξω από την συνολική διαδικασία.

Το μέγεθος του ρόλου, όχι σαν έκταση αλλά σαν βάθος υποκριτικό, σε επηρεάζει στην επιλογή σου;

(Μ.Μ.) Ναι, όσο μεγαλώνω μέσα σε αυτήν την δουλειά, τόσο περισσότερο θέτω όλο και πιο δύσκολους στόχους για τον εαυτό μου. Ίσως λόγω της αίσθησης πως η αυτοπεποίθησή μου μεγαλώνει ακόμα και αν σφάλω, εμένα με βοηθάει να το πιστεύω. Μπορώ να πω πως συχνότερα μου έχει συμβεί το αντίθετο, δηλαδή να μην δεχθώ ρόλους οι οποίοι ήταν μεν μεγάλης έκτασης, αλλά ένιωθα πως δε θα μου προσέφεραν ευρύ πεδίο έρευνας, παρά μόνο σκηνική τριβή.

Ποιος είναι ο στόχος σου;

(Μ.Μ.) Αν και ο τρόπος που με ρωτάς για τον στόχο είναι γενικός, θα τοποθετηθώ με βάση την προηγούμενη ερώτηση σου και θα έλεγα πως στοχεύω πλέον σε επιλογές που νιώθω πως έχουν μια συνέχεια σε αυτό που έχω στο μυαλό μου αόριστα, ως προσωπική πορεία  στην σκηνή, και εν τέλει, στην πραγμάτωση επί της σκηνής της ιδέας που έχω για κάθε ήρωα με τον οποίο καταπιάνομαι. Με τετριμμένους ποδοσφαιρικούς όρους: «κοιτάω το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και σαν έναν τελικό».

Πιστεύεται πως μπορούν να αποκαλυφθούν πράγματα μέσα από μια θεατρικήπαράσταση;

(Τ.Π.) Μακάρι, αυτός είναι και ο στόχος πιστεύω, να αποκαλύπτονται πράγματα, να μπορεί ο θεατής να παρασυρθεί, να ταξιδέψει μέσα σʼ ένα άλλο κόσμο και να αναγνωρίσει εικόνες και συναισθήματα της δικής του ή μιας άλλης ζωής! Υπήρχαν άνθρωποι που μας είπαν πως θυμήθηκαν τους τσακωμούς με τα αδέλφια τους, Στιγμές στο σπίτι που πάντα τα μικρά τσακώνονται και όσο περνάν τα χρόνια μένει μια μυρωδιά απʼ αυτούς τους καυγάδες. Μακάρι λοιπόν να μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, να περνάνε μηνύματα στο κοινό και να γίνεται αποκάλυψη συναισθημάτων, εικόνων και στιγμών.

Υπάρχει κάποιο θεατρικό όνειρο, που θα ήθελες κάποια στιγμή να εκπληρώσεις;

(Τ.Π.) Το όνειρο μου ήταν πάντα να συνεργάζομαι με αξιόλογους συναδέλφους, σε προσεγμένες δουλειές με αγάπη, μεράκι και πολλά χαμόγελα! Άρα, είμαι πολύ καλά και εύχομαι να συνεχιστεί.

Μια ευχή που θα θέλατε να εκπληρωθεί μέσα στο 2013;

(Τ.Π.) Να δούμε τουλάχιστον πως υπάρχει ειλικρινής πρόθεση να αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα στη χώρα μας! Αλλά πριν απʼ όλα και πάνω απ’ αυτά υγεία και αγάπη σε όλους!

(Μ.Μ.)Υγεία, πάνω από όλα, αλλά και η οικονομική-κοινωνική κρίση να μας κληρονομήσει μια νέα, ατομική κρίση. Να αποκτήσουμε την σοφία του τραγικού ποιητή και όχι το πάθος του τραγικού ήρωα.

www.artistbook.gr
16/1/2013