ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ-Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Oι ανθρώπινες σχέσεις & η ζωή απαιτεί συμβιβασμούς.

Πυγμαλίωνα  για δεύτερη χρονιά φέτος στο θέατρο «ΔΙΑΝΑ», δίπλα στην Ελένη Ράντου, στην παράσταση «Κατάδικός μου», μίλησε μας γιʼ αυτό…  Ποιος γράφει το έργο;
Το έργο το έχει γράψει η Ελένη Ράντου με τη Σάρα Γαννωτή και το Νίκο Σταυρακούδη, είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν σχεδόν είκοσι μήνες. Είναι έργο το οποίο το γράφουν Έλληνες, πραγματικά εξαιρετικά σκηνοθετημένο, όχι επειδή παίζω, όποιος το έχει δει το αγαπάει σαν έργο. Εξηγεί ουσιαστικά όλους τους φόβους που έχουμε μέσα απʼ τις σχέσεις μας είτε τις ερωτικές, είτε τις φιλικές, είτε απέναντι στη ζωή, απέναντι στους μετανάστες απέναντι στο σήμερα, είναι πολύ σημερινό έργο.

Μπορεί να αλλάξει η λογική ενός έργου που παίζετε για δεύτερη χρονιά;
Ναι, πολλές φορές αλλάζει η λογική γιατί παίζουν άνθρωποι, τους συμβαίνουν πράγματα καθημερινά, οπότε τους μεταβάλλει και τους αλλάζει κατά τη διαδικασία. Τεράστια πράγματα και τεράστιες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν γιατί υπάρχει ένας δεδομένος καμβάς που πατάς και δεν μπορείς να ξεφύγεις γιατί θα αλλάξει το νόημα. Όταν το έχει αποφασίσει δηλαδή ο σκηνοθέτης και στο λέει ακολουθείς τη γραμμή που σου έχουν πει την γνωρίζεις και σου είναι και σένα ξεκάθαρη.

Ο θεατής που θα έρθει να δει το έργο τι θα δει ακριβώς;
Θα δει τον εαυτό του, θα δει ανθρώπους ή καταστάσεις που έχει βιώσει. Αν όχι δικές του, φίλων του. Θα δει ακόμα και πράγματα τα οποία μπορεί να έχει ακούσει και από το διπλανό δωμάτιο σε έναν τσακωμό, σε μια ωραία στιγμή, σε κάποια παράσταση. Νομίζω περισσότερο θα δει τον εαυτό του στον τρόπο που αντιμετωπίζει την καθημερινότητα, τους απέναντι στις ανθρώπινες σχέσεις, είτε με ανθρώπους που ξέρουμε είτε που δεν ξέρουμε.

Είναι αλήθεια ότι έχεις πάθος με το παιδικό παραμύθι; Ποιον ρόλο αλήθεια θα ήθελες να ενσαρκώσεις;
Θα ήθελα να ενσαρκώσω πολύ το μικρό πρίγκιπα, αλλά τόσο που έχω μεγαλώσει δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω. Ποτέ μη λες ποτέ…

Στα δεκατρία χρόνια καριέρας ποια θεατρική και ποια τηλεοπτική συνεργασία ξεχωρίζεις;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία, θα είναι άδικο απέναντι σε άλλους ανθρώπους, όταν αποφασίζω να είμαι σε μια συνεργασία σημαίνει ότι θαυμάζω τους ανθρώπους  που είναι σʼ αυτήν. Σημαίνει ότι η επιλογή δεν γίνεται μόνο με όρους υλικούς ή όρους ματαιόδοξους, γίνεται περισσότερο σε σχέση με το τι έχω να κερδίσω εγώ σαν άνθρωπος από μια δουλειά. Που θα με πάει και σαν άνθρωπο και σαν ηθοποιό και αγαπάω όλες τι δουλειές το ίδιο. Δεν έχω δώσει σε μια δουλειά το 60% ή το 80%, όπου έχω πάει προσπαθώ να δίνω πάντα το 100% και να είμαι αυτός που είμαι.

Συμβιβασμούς στη δουλειά σου αλλά και στη ζωή σου κάνεις;
Ναι, όλοι κάνουμε συμβιβασμούς, οι ανθρώπινες σχέσεις και η ίδια η ζωή απαιτεί συμβιβασμούς, όχι πάνω σε αξίες όμως. Δε συμβιβάζω τη φιλία μου, την αγάπη μου ή τον ερωτά μου. Συμβιβάζω όμως καθημερινά πράγματα, δεν μπορεί να τα έχουμε όλα, πρέπει να έχουμε μια ισορροπία και ένα μέτρο. Κάνω συμβιβασμούς και νομίζω ότι είναι και σωστό να γίνονται συμβιβασμοί γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, δεν μπορεί να έχει μόνο αυτός μια ιδέα ή μόνο αυτός μια σκέψη. Νομίζω ότι πρέπει να καταλαβαίνει και να ακούει όλους τους συνανθρώπους, οπότε ναι συμβιβάζομαι και θα συμβιβάζομαι.

Το κομμάτι οικογένεια σε έχει αγγίξει καθόλου;
Πολύ αλλά δεν έχει προκύψει, άμα δουλεύεις πολλές ώρες, είναι το ωράριο μου τόσο αντίθετο και νομίζω ότι δεν έχει βρεθεί ο άνθρωπος. Είναι ένα μεγάλο βήμα και πολύ σοβαρό, δεν θα ήθελα να κάνω αυτά που βλέπω και μπορεί να κοροϊδεύουμε όλοι. Νομίζω ότι όταν θα έρθει θα είναι και εύχομαι να είναι, τόσο σημαντικό όσο θα το πιστεύω εκείνη τη στιγμή.

Είσαι λάτρης της μοτοσυκλέτας μεγάλου κυβισμού, τι θα ήταν αυτό που θα σε έκανε να μην ξανανέβεις στην αγαπημένη σου μηχανή;
Επειδή έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια με τις μηχανές, σχεδόν σε επαγγελματικό επίπεδο και έχω αρκετή γνώση πάνω στο θέμα δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μου θα απαγόρευε να ανέβω. Αν όμως οι υποχρεώσεις στη ζωή μου και οι συνθήκες απέναντι σε ανθρώπους, μου έκαναν τη μηχανή αμελητέα ή αδιάφορη τότε δεν θα έκανα κάτι. Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι που θα με σταματήσει να οδηγάω μηχανή. Πέρα από τη σωματική μου υγεία, από τα μάτια μου, την ακοή μου, να έχω τα χέρια, τα αντανακλαστικά μου. Αν δω ότι αυτά πέφτουν θα σταματήσω από μόνος μου γιατί θα φοβάμαι να μην πέσω.