Full face, τρομονόμοι και κουκούλες, η επιλογή του ονόματός σας δηλώνει κάτι;
Tj. Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μπορεί να πιστέψει κάποιος. Εμείς χρησιμοποιούμε το full face όχι για να κρύψουμε τα χαρακτηριστικά μας.
Ιra. Δεν το κάνουμε για να καλύψουμε το πρόσωπο μας το κάνουμε για να τονίσουμε τα μάτια μας.
Τj. Γιατί από τα μάτια καταλαβαίνεις τις πραγματικές βλέψεις του άλλου, όσο καλά ψέματα και να λέει.
Πως βλέπεται το μέλλον, του hip hop στην Ελλάδα;
Ira. Για ένα μεγάλο διάστημα, από το 2002 έως το 2008 υπήρξε μια ύφεση. Τώρα που έχουν αρχίσει να ακούγονται νέα παιδιά που τους δίνεται η δυνατότητα, ξαναζούμε τις καλές εποχές του rap. Πιστεύω πως το rap στην Ελλάδα, θα είναι ακόμη καλύτερο, από ότι ήταν στις καλύτερες φάσεις του.
TJ. Για κάποιο λόγο έχει γίνει πιο υποφερτό στο γενικότερο κλίμα
Ιra. Όσο οι άνθρωποι θα ψάχνουν μια αμεσότητα με τα σχήματα, γιατί το σηκώνει αυτό η εποχή, τόσο καλύτερα θα πηγαίνει το rap στην Ελλάδα.
Οι πολιτικές εξελίξεις σας βοηθούν να αντλήσετε θέματα για την μουσική σας;
Tj. Σίγουρα κατά κάποιον τρόπο είναι μια πηγή έμπνευσης, που μακάρι ρε φίλε να μην ήταν. Δυστυχώς έτσι όπως έχουν τα πράγματα στη χώρα μας, είναι ένα μεγάλο κομμάτι από το οποίο παίρνεις περιεχόμενο.
Ira. Γενικότερα η rap μουσική από τις ρίζες της ήταν αντιδραστική και πολλές φορές ανούσια αντιδραστική μπορώ να πω. Δηλαδή και τέλεια να ήταν τα πράγματα στο πολιτικό σκηνικό, πάλι θα είχαμε κάτι να πούμε. Οι πολιτικές εξελίξεις και ο τρόπος που τις χειριζόμαστε εμείς στο rap είναι αλληλένδετα το οποίο δεν είναι πάντα καλό. Αλλά τώρα, ίσως να μπορούμε να προσφέρουμε κι εμείς για το καλό της κοινωνίας. Αυτή η αντιδραστικότητα στην προκειμένη φάση που είναι όλα σκ#%#*, μπορεί να λειτουργήσει θετικά.
Τj. Βεβαία έχει να κάνει και με τις πολιτικές αντιλήψεις του κάθε καλλιτέχνη, πως αντιλαμβάνεται τα πράγματα/γεγονότα και από ποιά οπτική γωνία τα κοιτάει. Αλλιώς τα βλέπουμε εμείς και αλλιώς τα βλέπουν άλλες μπάντες.
Παίρνοντας πάσα από την απάντηση του Tiny θέλω να κάνω την εξής ερώτηση. Καλλιτέχνης ή δημιουργός;
Τj. Εγώ θα έλεγα πως δεν είναι κάτι από τα δύο αλλά κάτι παραπάνω. Πιο απλό μεν, αλλά κάτι παραπάνω. Στο rap δεν θα βρεις κάποιον μουσικό να σου συνθέσει μια ενορχήστρωση κανονική, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες βάσεις. Θα βρεις ένα δείγμα, θα στήσεις το μπιτ, θα σου βγάλει το συναίσθημα και θα πας από πάνω του να δώσεις όλον τον πόνο ρε παιδί μου και γενικά ό,τι σου έχει βγάλει. Αν και αυτό μοιάζει απλό σε κάποιους, εγώ το θεωρώ πιο πολύπλοκο.
Ira. Εγώ θα απαντούσα διαφορετικά εδώ. Θα έλεγα πιο ξερά, δημιουργός, γιατί δεν έχουμε το κοινωνικό υπόβαθρο ώστε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες. Ο καλλιτέχνης προϋποθέτει κάποια πράγματα, τα οποία εμείς σε αυτή την χώρα, ίσως για τον εαυτό μας μπορούμε να τα υποστηρίξουμε αλλά για τους άλλους δεν θα θεωρηθούμε ποτέ, τουλάχιστον στο rap. Oπότε προτιμώ να λέω πως είμαι δημιουργός, φτιάχνω κάτι το οποίο το έχω μέσα στο κεφάλι μου και το δίνω έτσι έξω, ξερά στον κόσμο, δεν ξέρω αν κατάλαβες τι θέλω να σου πω…
Τj. Ναι ρε συ αλλά καλλιτέχνης ας πούμε ποιος είναι; Ποιον θεωρείς εσύ ας πούμε καλλιτέχνη;
Ira. Τον Curt Cobain θεωρώ καλλιτέχνη.
Tj. Μιλάμε πάντα για τη χώρα μας…
Ιra. Θεωρώ τον Πανούση, ο οποίος μπορεί να βάλει 120 ευρώ το μπουκάλι του να βγει στην σκηνή και να γουστάρει (γέλια…).
Εμείς δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε αυτό. Πιστεύω ότι για να φτάσει η κοινωνία μας να θεωρήσει κάποιον καλλιτέχνη, πρέπει αυτός να έχει και τα ανάλογα λεφτά να πίνει ότι ναρκωτικά θέλει. (γέλια……)
Όταν παίρνετε ένα δείγμα, σας απασχολεί καθόλου αν ενοχληθεί ο δημιουργός της ιδέας;
Τj. Όχι, δεν με απασχολεί! Απλά ο δημιουργός της ιδέας, κατάφερε να μου δώσει μια άλλη ιδέα. Τόσο ρηχά και τόσο απλά. Κάτι τέτοιο δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να στέκει ή να είναι νόμιμο, στη δικιά μας φάση που είναι underground και δεν εμπλέκονται δισκογραφικές για δικαιώματα. Ούτε ξέρω, ούτε με νοιάζει, ουτε με απασχολεί. Ότι μου κάτσει καλά, θα το πάρω και θα κοιτάξω να το κάνω κάπως καλύτερα. Αν δεν γίνει καλύτερο, προφανώς δεν θα το βγάλουμε. Σίγουρα όμως για να πάρεις δείγμα κάποιου δημιουργού, πάει να πει πως τον σέβεσαι, τον έχεις ακούσει και τον έχεις μελετήσει.
Ira. Όταν υπάρχει σεβασμός απέναντι στον άλλον, δεν πιστεύω ότι μπορείς να κάνεις κάποιο κακό χρησιμοποιώντας κάποια δουλεία του ας πούμε.
“Μικρή αγάπη”, “Λάθος” και “Ακόμα γράφω”, είναι τίτλοι τριών κομματιών σας. Οι στίχοι μέσα σε αυτά τα κομμάτια είναι απόρροιες εμμονών ή απλά θέματα πιασάρικα;
Ira. Το “Ακόμα γράφω” είναι θέμα πιασάρικο, Η “Μικρή αγάπη” και το “Λάθος” είναι όσο πιο προσωπικά γίνεται.
Tj. Χωρίς να είναι μόνο θέμα πιασάρικο. Όταν λέμε πως ακόμα γράφουμε, εννοείται πως οφείλουμε να δώσουμε και στον κόσμο μας κάτι για αυτούς, αφού για αυτούς γράφουμε, για αυτούς λέμε το κομμάτι. Είναι ένα represent κομμάτι το οποίο χρειάζεται να είναι δυνατό για τις συναυλίες, όχι κατά ανάγκη επειδή είναι πιασάρικο. Και τα άλλα δυο κομμάτια μπορούν να θεωρηθούν συναυλιακά. Με την ίδια λογική και αυτά μπορεί να θεωρηθούν πιασάρικα. Πιστεύω απλά ότι είναι αυτό που νιώθουμε, ναι σίγουρα βγάλαμε παραπάνω συναίσθημα στα προσωπικά μας κομμάτια, αλλά θέλαμε να βγάλουμε τα σ%@%@ μας παραέξω, όπως τα βλέπουμε τουλάχιστον εμείς, αλλά το ότι ακόμα γράφουμε και για ποιον το γράφουμε, από που γράφουμε και ποιοι είμαστε εμείς που γράφουμε, σίγουρα είναι κάτι το οποίο το νιώθουμε σχεδόν το ίδιο, κομμάτι του εαυτού μας είναι και αυτό.
Έρχεστε και οι δύο από το low bap, παρόλα αυτά όμως έχετε συνεργαστεί με δυνατά ονόματα του εγχώριου hip hop.
Τj. Έχουμε συνεργαστεί με πάρα πολύ κόσμο και συναυλιακά και στην δημιουργία κομματιών. Συναυλιακά, έχουμε συνεργαστεί σχεδόν με τους πάντες. Από το low bap με τους Active Member και με όλα τα γκρουπς που έχουν περάσει από εκεί και από την πιο hip hop / rap φάση, έχουμε συνεργαστεί με τον Τάκη Τσαν, τους Flow Job, τα Βόρεια Αστέρια, με τον 12ο πίθηκο, και γενικά με πάρα πολύ κόσμο. Κομμάτια έχουμε φτιάξει με τον 12ο πίθηκο, τον Anser και γενικότερα και με όλη την δικιά μας την φάση από δω κάτω με E-13, DOPAZ, Έχουμε συνεργαστεί με πάρα πολύ κόσμο είναι η αλήθεια.
Γιατί τόσο ανταγωνισμός μέσα στη σκηνή του hip hop;
Tj. Γιατί το rap είναι κάτι εγωιστικό, απλά! Το έχει η φύση του να είναι εγωιστικό και ανταγωνιστικό.
Ira. Όπου υπάρχει αυτοπροβολή γενικότερα στη ζωή, υπάρχει και ανταγωνισμός και συν ότι το rap έχει και το στοιχείο της μάχης μέσω του Battle.
Tj. Μα έτσι ξεκίνησε κιόλας. Όταν ας πούμε, οι άλλοι λόγο σκλαβιάς το ξεκίνησαν σαν αντίδραση και έβγαιναν έξω με τα βαρέλια και χτυπάγαν ένα ρυθμό στα 4/4 και έκαναν εκείνη τη στιγμή freestyle δίνοντας πόνο…άμα λέμε πόνο, εννοούμε πόνο και οργή, για τη σκλαβιά για όσα ζούσαν περιορισμένοι…ε, αυτή είναι η ρίζα, οργή κι επανάσταση. Αυτό το στοιχείο έχει μείνει μέχρι και σήμερα από όποια οπτική γωνία και να το δει κανείς, είτε όταν απευθύνεσαι στο κράτος, είτε σε έναν πολίτικό, είτε στα Μ.Μ.Ε που σε εκνευρίζουνε, είτε και σε έναν άλλον ράπερ που σε εκνευρίζει.
Ira. Και συν του ότι έχουμε γίνει πάρα πολλοί πλέον.
Tj. Ναι και είναι πάρα πολλοί πλέον.
Τα lives σας γεμίζουν από κόσμο νεαρής ηλικίας, άρα και η ευθύνη για το τί θα πείτε στο μικρόφωνο είναι μεγάλη. Πως το αντιμετωπίζετε όλο αυτό;
Ira. Μέχρι πρότινος δεν μας απασχολούσε και τόσο, μιλώντας πάντα ειλικρινά. Λέγαμε ότι ένα παιδί δεκαπέντε χρονών, μεγαλώνοντας θα καταλάβει πως ένας άνθρωπος θα βγάλει και τα καλά του και τα κακά του στην μουσική. Το θέμα όμως είναι ότι λόγο του ότι το rap έχει γίνει μόδα στην Ελλάδα, κάποια παιδιά ακούν για δύο χρόνια και μετά το αφήνουν, και επειδή είναι πιο εύπεπτα τα κομμάτια τα οποία βγάζουμε τον κακό μας εαυτό παραέξω, ουσιαστικά τους κάνουμε κακό, δεν είναι δηλαδή κάτι που θα ακολουθήσουν πάντα, για να μπορέσουν να φτάσουν σε σφαιρικά συμπεράσματα. Έτσι λοιπόν, εγώ προσωπικά, αποφάσισα ότι τέτοιο κομμάτι δικό μου υπήρχε παραέξω, με κάποιο τρόπο να το διαγράψω, να το κρύψω. Γιατί έφτασα σε σημείο να κάνω κακό και μόνο αυτό δεν θέλω να κάνω με την μουσική.
Tj. Από την άλλη όμως, εγώ θα κάνω τον δικηγόρο του διαόλου και θα σου πω: Είναι rap ρε φίλε και από την στιγμή που είναι rap και ζεις 24 ώρες το εικοσιτετράωρο διάφορα πράγματα, είτε αυτά είναι άκρως φιλοσοφημένα και βαθυστόχαστα, είτε 5 μ@%*#&#& με τους φίλους σου, βόλτες κ.ο.κ. Άσχετα λοιπόν πως θα το αντιληφθεί κανείς, πρέπει να πεις και λίγο τα δικά σου ρε φίλε, δεν γίνεται, πρέπει να ξεχαρμανιάσεις, να τα βγάλεις όλα. Δεν γίνεται να ικανοποιώ μόνο τον εαυτό μου υποχρεώνοντας τον κόσμο να είναι συνέχεια προβληματισμένος. Θα πω κι άλλα πράγματα, ράπερ είμαι.
Κάνετε συχνές αναφορές στον Κορυδαλλό και στον Πειραιά. Κάποιοι μπορεί να σας κατηγορήσουν για τοπικισμό. Τι απαντάτε;
Τj. Ε τότε τοπικιστής είναι οποιοσδήποτε δημιουργός που στηρίζει το σπίτι του για να μην πέσει να τον πλακώσει. Γιατί δεν νομίζω να υπάρχει ούτε ένας δημιουργός της rap κοινότητας που να μην λέει για την γειτονιά του. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον αυτή την στιγμή, από όλη την εμβέλεια, rap, low bap, hip hop, ότι κι αν είναι αυτό.
Ζείτε απο την μουσική;
Tj. Ζούμε καλές στιγμές από την μουσική.
Ira. Κοίτα, μου άρεσε αυτή η απάντηση, αλλά εξαρτάται τι εννοείς αν ζούμε από την μουσική. Αν μπορεί κάποιος να ζήσει με 100 ευρώ τον μήνα από την μουσική, οκ. Αλλά ποιος ζει με 100 ευρώ τον μήνα;
Τj. E, σε λίγο θα έχουμε τον βασικό μισθό (γέλια…)
Tiny Jackal & Ιratus. Παράλληλα με τους Full Face ετοιμάζετε και προσωπικές δουλείες ο καθένας;
Tj. Πάντα ένας raper ετοιμάζει πολλά πράγματα κι αν δεν τα ετοιμάσει, ετοιμάζονται από μόνα τους μέσα στο κεφάλι του και σαν ωριμάσουν βγαίνουν. Δυστυχώς ή ευτυχώς με το πέρας του καιρού και αναλόγως με τον τόπο, τον χρόνο και την φάση σου δημιουργείς, είτε για προσωπικές δουλειές είτε του group είτε και απλά ακυκλοφόρητα κομμάτια. Πάρα πολλοί της rap φάσης δίνουν συνέχεια κομμάτια. Θέλεις να το βγάλεις ρε φίλε, δεν γίνεται.
Με ποιον θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Tj. Από το rap δεν μου λείπει κάτι, κάτι που δεν μπορώ να γράψω μόνος μου ή με τον Iratus. Υπάρχουν βέβαια και τα άτομα που έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις και είναι ευχάριστο με ανθρώπους που έχεις καλές σχέσεις να κάνεις κομμάτια, πέρα από το rap, με τον Πανούση θα ήθελα να συνεργαστώ, με τον Αγγελάκα θα ήθελα επειδή δεν γουστάρει το rap και για αυτόν τον λόγο θα ήθελα. Με τον Δημήτρη Καρρά θα ήθελα να κάνω κάποιο κομμάτι γιατί μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται. Με τον Sigmataf θα ήθελα να γράψω, προέρχεται και αυτός πιο παλιά απο την rap φάση αλλά πειραματίζεται, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Με τον Μάλαμα και με πολλούς ακόμα. Δεν έχω κόμπλεξ, ανάλογα βεβαία και την φάση και το τι θα έγραφα.
Ira. Κι εμένα μου αρέσει να πειραματίζομαι στην μουσική. Θα ήθελα να έφτιαχνα ένα κομμάτι με την Αλεξίου που μου αρέσει πάρα πολύ. Με τον Μητροπάνο επίσης που μου αρέσει. Από κει και πέρα δεν θα έλεγα ποτέ όχι σε κάποιον που μου αρέσει η δουλειά του και αν ήξερα ότι το αποτέλεσμα θα έβγαινε σωστό. Αν για παράδειγμα μου έλεγε τώρα μια Nu Metal μπάντα έλα να κάνουμε κομμάτι, θα πήγαινα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Tj. Το rap, πέρα από την πλάκα, κολλάει με πολλά είδη μουσικής και μπορεί αν βγει ωραίο αποτέλεσμα, και δεν μιλάμε για mainstroσκυλοκαταστάσεις και τέτοια. Για παράδειγμα η πιο δυνατή παγκόσμια συνεργασία για μένα, είναι οι RUN DMC με τους AEROSMITH στο κομμάτι “walk this way”. Τρομερό αποτέλεσμα, αισθητική, εικόνα, ήχος ακόμα και το clip. Πρέπει να γίνονται τέτοια παντρέματα. Εντάξει δεν είπαμε να πάμε να γράψουμε με κάποιον που τραγουδάει “Σ’ αγαπάω κοίτα για σένα λιώνω σαν το χιόνι.” Απλά, γιατί δεν θα βγει κάποιο καλό αποτέλεσμα.
Ira. Εγώ μπορεί και αυτό να το έκανα αλλά να έδινα την δικιά μου προσέγγιση γιατί πιστεύω ότι ακόμα και η τέρμα ελαφρότητα…δεν ξέρω βέβαια αν υπάρχει αυτή η λέξη και πως την σκέφτηκα (γέλια….) λοιπόν, ακόμα και αυτό το τέρμα ελαφρύ πράγμα, ίσως είναι ένα μέρος του εαυτού μου και του εαυτού σου και του οποιουδήποτε.
Το Studio ή τα lives, σας αρέσουν περισσότερο;
Tj. Live και προτιμώ το κενό ανάμεσα στα κομμάτια, είναι η καλύτερη στιγμή αυτή η επαφή με τον κόσμο.
Ira. Εγώ προτιμώ studio και τσίτα μελέτη μέσα εκεί. Αυτή είναι η επικοινωνία μου με τον κόσμο.
Έστω ότι… έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε μια μεγάλη συναυλία στο Γουέμπλεϊ, με συμφωνικές ορχήστρες να σας συνοδεύουν και χιλιάδες κόσμο, ή μια νύχτα σε μια αποθήκη με 10 αγαπημένα άτομα που πλέον δεν είναι μαζί σας (είτε πέθαναν είτε απλά χαθήκαν). Τι διαλέγετε;
Τj. Χωρίς να θέλω αν φανώ γραφικός, προτιμώ το 2ο.
Ira. Γιατί να μην συνδυάζονται αυτά τα δύο; 10 άτομα είναι, παρʼ τα μαζί σου στο Γουέμπλεϊ.
Τj. Γιατί στο Γουέμπλεϊ δεν θα μπορούσες ρε φίλε να έxεις επικοινωνία με αυτά τα 10 άτομα.
Ira. Εντάξει ρε, βάλτους πάνω στη σκηνή και στα ενδιάμεσα μίλα τους (γέλια…) Να χάσεις την συμφωνική και το Γουέμπλεϊ δεν είναι κρίμα;
Τj. Όχι φίλε όπως το έθεσε, προτιμώ τα 10 άτομα. Δεν είναι κάποιοι φίλοι που τους βλέπεις κάθε μέρα, κατάλαβες; Έχει διαφορά.
Ira. Κοίτα, και εγώ θα προτιμούσα τα 10 άτομα αλλά και το άλλο είναι μια ευκαιρία που δεν σου δίνεται συχνά. Βασικά και τα 2 επιτελούν εγωιστικούς σκοπούς. Είτε με τους 10 χαμένους, για σένα θα το κάνεις, είτε το μεγάλο live με την συμφωνική, πάλι για σένα θα το κάνεις. Οπότε, άποψη, επιλέγω την συμφωνική και αν θέλουν ας έρθουν εκεί οι δέκα.
Μελλοντικά σχέδια των Full Face;
Τj. Όπως μας αρέσει να λέμε…καλό είναι να μην κάνεις πολλά σχέδια για να μην πέφτεις έξω.
Υπάρχει προγραμματισμένη μια περιοδεία, γιατί θέλουμε να καταφέρουμε να πάμε παντού. Δεν μας νοιάζουν τα λεφτά, απλά θέλουμε να καταφέρουμε να μας δουν οι πάντες από κοντά, καλό το internet και τα μέσα, αλλά από κοντά θα δει ο άλλος τι είσαι. Θα δει αν είσαι αυτό που λες, και επειδή εμείς είμαστε αυτό που λέμε, θέλουμε να καταφέρουμε να μας δουν σχεδόν οι πάντες. Ακόμα και σε ένα μικρό μαγαζάκι στην άκρη του πουθενά που θα έρθουν δεκαπέντε άτομα. Ακόμα κι εκεί.
Αυτό είναι ανάγκη για προβολή ή ανάγκη για επικοινωνία;
Ira. Το 2ο
Tj. Ανάγκη για επικοινωνία με τον κόσμο. Είναι κάτι που το αγαπάμε, είναι ευχάριστο, το θέλουμε.
Από εκεί και πέρα θα κλείσει και η τριλογία μας, θα βγει και το 3ο cd και ο θεός βοηθός μπας και φιλοτιμηθεί και πάρει κάποια δισκογραφική το υλικό μας όπως είναι αυτούσιο.
“Λίγο πριν”, “Κάπου εδώ” και το 3ο μέρος πως θα λέγεται;
Τj.”Φτού κι απʼ την αρχή” γιατί τίποτα δεν τελειώνει ποτέ. Πάντοτε ξεκινάει κάτι άλλο. Έτσι κλείνει η τριλογία μας που ονομάζεται “Φαύλος κύκλος”.
14/11/2011
