Λόγω της σκηνικής τους συνύπαρξης, για άλλη μια φορά, στο έργο «Ο Μυστηριώδης Mr. Love» που ανεβαίνει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Θέατρο Γκλόρια από την Δευτέρα 16 Ιανουαρίου μας μίλησαν για την παράσταση που πρωταγωνιστούν, για την οικονομική κατάσταση της χώρα μας και πολλά άλλα…
Πώς έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου έργου;
Ν.Ψ.: Πριν από 3 χρόνια μαζί με την Νικολέτα Βλαβιανού και την σκηνοθέτιδα μας, τη Λίλλυ Μελεμέ, ήμασταν στις «Χοηφόρες» του Θεσσαλικού Θεάτρου με επικεφαλή την Λυδία Κονιόρδου. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, μεγάλη περιοδεία και περάσαμε εξαιρετικά! Ένα απόγευμα που ήμασταν στην παραλία της Αγιάς αποφασίσαμε να βρούμε ένα έργο, να κάνουμε μια δουλεία δικιά μας. Η Νικολέτα είπε αυτή την ιδέα! Το συγκεκριμένο έργο το ήξερα, ήξερα την δυσκολία του κειμένου, επίσης ήξερα ότι είναι κωμωδία, ένα είδος που εγώ δεν έχω και πολύ μεγάλη πείρα, αλλά και οι δύο ρόλοι αποτελούν δώρο για τους ηθοποιούς.
Ποιός ήταν ο λόγος που σας κέντρισε το ενδιαφέρον να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο έργο και όχι με κάποιο άλλο;
Ν.Β.: Όπως σας προείπε και ο Νίκος η ιδέα για την επιλογή του έργου ήταν δική μου, αλλά την υιοθετήσαμε όλοι μαζί με πολύ αγάπη από την πρώτη στιγμή! Περάσαμε κάποιες πρακτικές δυσκολίες για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, δώσαμε μάχες και είμαστε πολύ περήφανοι που καταφέρνουμε πάλι να συνυπάρξουμε στη σκηνή με το Νίκο σʼ αυτό το έργο. Πραγματικά είναι μία ιδιαίτερη στιγμή για μας, κάθε βράδυ λέμε πως δίνουμε ραντεβού… στο Λονδίνο!
Οι δύο ρόλοι που ερμηνεύουμε είναι εξαιρετικοί, θα τους χαρακτήριζα ανθρώπινους, ζεστούς, με χιούμορ και ευαισθησία. Αυτά ακριβώς είναι τα στοιχεία που μας ελκύουν να μπούμε μέσα σε αυτούς τους ρόλους. Είναι ένα έργο που το αγαπάμε πραγματικά γιʼ αυτό και είμαστε σίγουροι πως αυτό θα «περάσει» στο κοινό και θα το ευχαριστηθεί!
Ν.Ψ.: Ότι ονειρεύεται ένας ηθοποιός να κάνει, μπορεί να το κάνει σε αυτή τη παράσταση! Κωμικά, δραματικά, χορευτικά και γενικά συμπεριλαμβάνει τα πάντα, οπότε ήταν μια πρόκληση και κάθε πρόκληση είναι ωραίο να την ξεπερνάμε, να την νικούμε και στο τέλος να συνεχίζουμε.
Ποιος είναι ο «μυστηριώδης Mr. LOVE»;
Ν.Ψ.: Καταρχήν, πρέπει να αναφέρουμε πως το έργο διαδραματίζεται στο Λονδίνο του 1910. Έχει τελειώσει η Βικτωριανή εποχή και έχει αρχίσει μία καινούργια βασιλεία που επιτρέπει χορούς, διασκέδαση και τέχνες. Μια περίοδος που οι γυναίκες άφησαν τα πίσω δωμάτια που ήταν κλειδωμένες και έχουν βγει μπροστά, διασκεδάζουν!
Όσον αφορά τον ρόλο μου, ο Τζώρτζ Λάβ είναι ένας τύπος, γόης της εποχής, άνεργος, κι έχει κάνει επάγγελμα την εμφάνισή του. Βρίσκει γυναίκες, οι οποίες έχουν κάποιο κουσούρι αλλά σφικτό κομπόδεμα, τους πουλάει έρωτα τις πείθει να τον παντρευτούν και την επόμενη κιόλας ημέρα αρπάζει όλα τους τα χρήματα και κοσμήματα και εξαφανίζεται, ξεκινώντας για την επόμενη πόλη και το επόμενο θύμα. Βέβαια στην συγκεκριμένη παράσταση τίποτα από όλα αυτά τα κόλπα που ξέρει δεν του βγαίνουν. Του τα ανατρέπει όλα η Αδελαΐδα που ενσαρκώνει η Νικολέτα.
Μάλιστα στο δεύτερο μέρος της παράσταση καταφέρνει να αγγίξει πολύ προσωπικές του πτυχές, πράγματα από την παιδική του ηλικία που τα έχει καταπνίξει και τα έχει φυλακίσει πολύ καλά. Αυτό είναι το σημείο που υπάρχει η μεγάλη ανατροπή. Πραγματικά, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο δεν ξέρεις τι θα συμβεί!
Η Αδελαΐδα είναι πράγματι μία τόσο αφελής γυναίκα;
Ν.Β.: Η Αδελαΐδα είναι μια κλασική γυναίκα, μία γυναίκα όπως όλες οι άλλες που ποτέ δεν είναι ευχαριστημένες με τον εαυτό τους. Στο μυαλό της είναι «σφηνωμένο» ότι έχει μεγάλο πρόβλημα με το πάχος, ένα πράγμα το οποίο όπως είναι φυσιολογικό της δημιουργεί κόμπλεξ. Σταματάει να πιστεύει στον εαυτό της όταν γνωρίζει τον μυστηριώδη γόη, γιʼ αυτό και πέφτει εύκολα θύμα στην γοητεία του. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που δεν βλέπει κάποια πράγματα και πέφτει στις παγίδες, πράγματα που καταλαβαίνει το κοινό όχι όμως και η Αδελαΐδα.
Πιστεύετε πως υπάρχουν τέτοιου είδους γυναίκες ακόμη και σήμερα;
Ν.Β.: Βέβαια υπάρχουν, όμως οι άντρες είναι πονηροί και δεν το πιστεύουν!
Νίκο, εσύ ως άντρας τι γνώμη έχεις;
Ν.Ψ.: Διαφωνώ σε αυτό το σημείο με τη Νικολέτα. Θεωρώ ότι τα τελευταία 20-30 χρόνια οι γυναίκες, πολύ σωστά, θέλησαν να σταθούν ισάξια δίπλα μας, άλλωστε κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό, αλλά μας έκοψαν τα φτερά κατά κάποιον τρόπο και έγιναν δυναμικές σε μεγάλο βαθμό. Μας στέρησαν ένα πολύ μεγάλο προσόν, το προσόν του κυνηγού! Οι άντρες από την φύση τους είναι κυνηγοί, πρέπει να κυνηγούν αυτοί το θήραμα και όχι το αντίστροφο, κάπου εκεί νομίζω χάθηκαν οι ρόλοι.
Θεωρείτε πως στην εποχή μας υπάρχουν ακόμη Mr. Love;
Ν.Ψ.: Σαφέστατα, υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν την «εύκολη λύση» για να ταχτοποιηθούν στη ζωή τους, ιδιαιτέρως στην Ελλάδα είναι πολύ γνώριμοι αυτοί οι τύποι! Πάντα ψάχνουμε να μην δουλέψουμε πολύ, όχι όλοι αρκετοί όμως, και να βγάλουμε εύκολα και γρήγορα χρήματα.
Η κατάσταση που περιγράφεται, θεωρείτε πως συναντάτε μόνο την Ελλάδα ή και στην Ευρώπη γενικότερα;
Ν.Ψ.: Συναντάτε και στην Ευρώπη αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Είναι πιο σκληροί οι άνθρωποι της Ευρώπης, αυτό αποδεικνύετε καθημερινά. Θέλω να πω πως αυτά που είναι για έναν κάτοικο της Γερμανίας δεδομένα για εμάς είναι αδιανόητα. Και αντίστροφα. Φταίει ο καιρός; Φταίει η συνήθεια; Φταίνε πολλά νομίζω, αλλά είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει το DNA των Ελλήνων και να γίνουν Γερμανικά ρομπότ! Αυτή τη στιγμή περνάμε κρίση και ο κόσμος είναι έξω. Και θα παραμείνει έξω, θα βγαίνει! Δεν γίνεται να κλειστεί ο Έλληνας μέσα, δεν μπορούμε από την κουλτούρα μας, τις μνήμες μας!
Νικολέτα, εκτός από αυτή την παράσταση σε συναντάμε και σε ένα άλλο επιτυχημένο θεατρικό έργο, το «Ημερολόγιο της Άννα Φράνκ», πες μας δύο λόγια.
Ν.Β.:Ναι, εκτός από το θέατρο Γκλόρια βρίσκομαι και στο θέατρο Άνεσις. Αρχικά να αναφέρω πως έκανα τον μονόλογο «Άντρες μετά μουσικής» που πάλι έχει σκηνοθετήσει η Λίλλυ Μελεμέ και θα περιοδεύσει σε διάφορα μέρη εκτός Αθηνών.
Όσον αφορά το «Ημερολόγιο της Άννα Φράνκ», συνεχίζει την πορεία του αλλά με περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, έτσι η ευτυχία μου τώρα είναι ο «Mr. LOVE»!
Νίκο και εσένα όμως σε συναντάμε και στο Εθνικό.
Ν.Ψ.: Ναι, σε μια πολύ επιτυχημένη και ωραία παράσταση, «Η Αυλή των Θαυμάτων», στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Ο ρόλος που ενσαρκώνω είναι ο Στράτος, ο υδραυλικός, ο οποίος μπαίνει μέσα στην αυλή σαν ωρολογιακή βόμβα και την τινάζει στον αέρα! Επίσης, αξίζει να αναφέρω πως έχω αρχίσει πρόβες για το «Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Σαίξπηρ, το οποίο θα ανέβει πάλι στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στις 7 Μαρτίου.
«Ο Μυστηριώδης Mr. LOVE» για πόσο καιρό θα παίζεται στο Θέατρο Γκλόρια;
Ν.Β.: Μέχρι και τέλος Φεβρουαρίου σίγουρα, μετά θα δούμε…
Ν.Ψ.: Πρόκειται να παίξουμε για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και θέλω να το τονίσω αυτό γιατί όσοι θέλουν και αγαπούν το θέατρο πρέπει να έρθουν να το δουν. Σε αυτή την παράσταση δεν υπάρχει το χρονικό περιθώριο να διαδοθεί από στόμα σε στόμα. Πεποίθηση και τον δύο μας βέβαια θα ήταν να παίζει για τα επόμενα 10 χρόνια!
Ν.Β.: Επίσης θέλω να αναφέρω απευθυνόμενη στο κοινό, πως τα δύο πρώτα Δευτερότριτα έχουμε μια επική προσφορά εισιτηρίου. Με 16 ευρώ, δηλαδή με ένα εισιτήριο, μπαίνουν δύο άτομα.
Ν.Ψ.: Ουσιαστικά το ποσό είναι μικρότερο και από κινηματογράφο.
Ν.Β.: Οι παραγωγοί έχουν καταλάβει πως πρέπει να κρατήσουν σε υψηλά επίπεδα την ποιότητα με χαμηλές τιμές. Κάτι που συμβαίνει στο θέατρο.
Ν.Ψ.:Η τέχνη για να ανθίσει θέλει δυσκολία. Κανείς καλλιτέχνης δεν πρέπει να είναι εφησυχασμένος.
Ν.Β.: Υπό κανονικές συνθήκες και εμείς βρισκόμαστε σε μία παράσταση. Και αν αυτή τη στιγμή κάνουμε 2-3 δουλειές ταυτόχρονα είναι γιατί είτε δεν πληρωνόμαστε ή είτε γιατί είμαστε πολύ «στριμωγμένοι». Γιʼ αυτό και προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που ενδιαφέρουν το κοινό.
Υπάρχει περίπτωση ο «Mr. Love» να περιοδεύσει στην Ελλάδα;
Ν.Β.: Η παράσταση έχει παιχτεί σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα πέρυσι, και εάν υπάρξει κύκλος παραστάσεων εκτός Αθηνών θα πρέπει να κατευθυνθούμε Νότια πια.
Ν.Ψ.: Φέτος και η Νικολέτα αλλά και εγώ είμαστε αρκετά απασχολημένοι με τις άλλες υποχρεώσεις μας, έτσι λοιπόν θεωρήσαμε ότι είναι πολύ ωραίο να παρουσιάσουμε την παράσταση στην Αθήνα έστω και για λίγο.
Νικολέτα, το 1991 έκανες την πρώτη σου εμφάνιση δίπλα σε ένα σπουδαίο ηθοποιό, τον Πέτρο Φιλιππίδη. Πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε αυτό στην καριέρα σου;
Ν.Β.: Η τηλεόραση, εκείνα τα χρόνια, βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό, λόγω των λιγοστών σειρών είχαμε την δυνατότητα να βγούμε πιο εύκολα προς τα έξω. Από την άλλη πλευρά όμως σε κατατάσσουν σε συγκεκριμένους ρόλους και επειδή πολλοί σκηνοθέτες δεν πειραματίζονται ή δεν φαντασιώνονται κάτι άλλο από αυτό που βλέπουν ή που έχεις κάνει με επιτυχία ήταν λίγο δύσκολο να μπορέσω να «πετάξω» από πάνω μου τον ρόλο της «τρελούτσικης» (γέλια). Όχι ότι δεν μʼ αρέσει, μʼ αρέσει αλλά δεν είναι μόνο αυτό γιατί αν είναι μόνο αυτό κουράζομαι και βαριέμαι.
Νίκο και εσύ έχεις κάνει αρκετές συνεργασίες, ποιες ξεχωρίζεις;
Ν.Ψ.:Η κάθε συνεργασία γίνεται έπειτα από πολύ σκέψη και ζύγισμα για να μην μπορώ ποτέ να πω στον εαυτό μου ότι έκανα λάθος. Για μένα μια παράσταση που θυμάμαι με πολύ αγάπη είναι η πρώτη μου στο Θέατρο της Επιδαύρου. Όταν ήμουν 22 χρονών έπαιξα τον «Αίμωνα» στην Αντιγόνη του Σοφοκλή με το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Μίνου Βολονάκη με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στον ρόλο της Αντιγόνης και τον Κώστα Καζάκο στο ρόλο του Κρέοντα. Αναμφισβήτητα αγάπη μου είναι το Εθνικό Θέατρο και οι συνεργασίες που έχω εκεί, ο ερωτάς μου όμως είναι το «Mr Love».
Νικολέτα, τον ελεύθερό σου χρόνο τι σου αρέσει να κάνεις;
Ν.Β.: Καταρχήν, δεν μου αρέσει να έχω ελεύθερο χρόνο. (γέλια) Η δική μας δουλειά αντιμετωπίζεται και ως χόμπυ. Έχω πια ποτιστεί με αυτό το μικρόβιο, δυστυχώς ή ευτυχώς. Η χαρά μου δεν βρίσκεται έξω από το θέατρο. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο θα πάω να δω κάποιες άλλες θεατρικές παραστάσεις. Την δουλειά την αντιμετωπίζω με πολύ χαρά, παρόλες τις αντιξοότητες, γιατί είναι συνεχής. Είσαι συνέχεια σε μια δύσκολη θέση που δεν θες να φύγεις από αυτήν! Επίσης, διαβάζω πάρα πολλά βιβλία, βιβλία και σε σχέση και με το επάγγελμα μου αλλά και φιλοσοφικού περιεχομένου. Ο Ντοστογιέφσκι και ο Παπαδιαμάντης είναι οι αγαπημένοι μου συγγραφείς. Μουσική ακούω από jazz μέχρι Χατζιδάκι. Βέβαια το αγαπημένο μου είδος μουσικής είναι η rock γιʼ αυτό τον μονόλογό μου «Άντρες μετά μουσικής» τον αγαπάω πολύ. Γενικά τα πράγματα που κάνουμε έχουν μειωθεί αισθητά γιʼ αυτό πιστεύω ότι το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι η καλλιέργεια. Μόνο έτσι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι εσωτερικά αλλά και μεταξύ μας.
Εσύ Νίκο;
Ν.Ψ.: Λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας αυτή την περίοδο δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ελεύθερος χρόνος για μένα και όταν έχω λίγο, κοιμάμαι. (γέλια) Υπάρχουν πολλές φορές κατά την διάρκεια της ημέρας που λέω, «Θεέ μου, θα ήθελα να πάω να κοιμηθώ δύο ώρες»! Όταν όμως υπάρχει ελεύθερος χρόνος βρίσκομαι με φίλους, κάνω πράγματα για μένα πχ. γυμνάζομαι. Η γυμναστική είναι ένα πράγμα που αγαπώ πολύ και όταν δε το κάνω μπλοκάρει όλο μου το σώμα. Από μουσική είμαι ροκάς, με την Νικολέτα είμαστε της ίδιας σχολής σε αυτό. Βιβλία διαβάζω συνέχεια. Αγαπώ κι εγώ πολύ τον Ντοστογιέφσκι συγκεκριμένα το «Οι Δαιμονισμένοι», θεωρώ πως αποτελεί ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Διαβάζω όμως και βιβλία Ελλήνων συγγραφέων όπως του Καραγάτση, τον οποίο και θεωρώ σπουδαίο, της Ζυράννας Ζατέλη, μάλιστα στις ιστορίες της Ζυράννας, μου είναι πολύ γνώριμα τα ονόματα, οι τοποθεσίες, τα πάντα αφού καταγόμαστε από το ίδιο χωρίο, το Σοχό Θεσσαλονίκης. Επίσης αγαπώ πολύ και τον κινηματογράφο.
Ποια η γνώμη σας για τις τούρκικες σειρές που κατακλύζουν την τηλεόραση;
Ν.Β.: Το πρόβλημα δεν θα ήταν τόσο έντονο αν δεν ήταν «Prime time» (Ζώνη υψηλής τηλεθέασης) δηλαδή αν δεν έπαιρναν τη θέση ελληνικών σειρών ή αν μεταγλωττίζονταν. Γιατί και στην περίπτωση μεταγλωττισμού θα εργάζονταν Έλληνες. Έτσι παίρνοντας την θέση των Ελληνικών σειρών έχουν μείνει 40 οικογένειες από τη κάθε σειρά χωρίς φαγητό! Τα κανάλια ζουν από εμάς, τον κόπο των ηθοποιών και των τεχνικών. Κάθε καλοκαίρι εμείς οι ηθοποιοί πληρωνόμαστε ελάχιστα από τις επαναλήψεις. Επομένως θα έπρεπε να μας στηρίξουν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Πρόκειται να σας δούμε σε κάποια τηλεοπτική σειρά ή κινηματογραφική ταινία;
Ν.Β.: Προς το παρόν ασχολούμαι με τον «Mr. Love». Τηλεόραση δεν νομίζω πως υπάρχει περίπτωση να κάνω, και όχι μόνο για εμένα αλλά και για πολλούς συναδέλφους αν αναλογιστούμε πώς και αυτοί που δουλεύουν δεν γνωρίζουν αν θα πληρωθούν. Βέβαια στα σχέδια μου είναι και μία ταινία με την Ρέινα Εσκενάζυ την οποία προσπαθούμε να βάλουμε μπροστά αλλά δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο ακόμη.
Ν.Ψ.: Η τηλεόραση, έτσι όπως έχει καταλήξει, δεν με αφορά! Το θέατρο θα ήθελα να το συνεχίσω και το καλοκαίρι. Πρέπει να δουλέψω, δεν ξέρω που, αλλά για να πληρώσω αυτά τα χαράτσια πρέπει να συνεχίσω να δουλεύω. Όπως όλοι μας.
Ποιες είναι οι ευχές σας για το 2012;
Ν.Ψ.: Καταρχήν, το 2012 θέλω να πάει καλά ο λαός, να έχουμε υγεία και να πηγαίνουν καλά οι παραστάσεις μας. Επίσης θα ήθελα να τελείωνε αυτός ο εφιάλτης που ζούμε. Να αναλογιστούμε τις ευθύνες που έχουμε όλοι μας και να σκεφτούμε πολύ καλά τι θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές (γέλια). Πρέπει να ψηφίσουμε με σκέψη για το τι θέλουμε να ακολουθήσει σε αυτή τη χώρα.
Ν.Β.: Να τα βγάλω πέρα με τις τράπεζες (γέλια), να μπορέσω να πάω διακοπές και να προγραμματίσω κάποια δουλειά για το καλοκαίρι. Επίσης, θα ήθελα να πω απευθυνόμενη στο κοινό πως η αγάπη του ενός για τον άλλο είναι η μόνη λύση. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το χρήμα δεν είναι ο θεός μας, να δουλέψουμε τα συναισθήματα μας, και να μπορούμε να ζούμε και με λιγότερα αλλά ποιοτικά. Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους και να μην βάζουμε κάτω το κεφάλι.
