φταίξανε οι συγκυρίες τι περίπτωση
σ’ ένα μπαρ σε μια πόλη στη Μεσόγειο
φίλος έφερε ένα φίλο στο υπόγειο
α ντε ποτ σημαίνει για τους φίλους, α ντε ποτ…».
Είναι μια τρελοπαρέα με την καλή έννοια. Είναι παιδιά της γενιάς τους με την καλή έννοια. Είναι αγανακτισμένοι με την καλή έννοια. Είναι ερασιτέχνες μουσικοί με την καλή έννοια. Είναι αδέσποτοι με την καλή έννοια. Είναι οι… A Des Potes.
Από τότε που δημιουργήθηκε το συγκρότημα έχουν ξεκάθαρο το τι θέλουν και το πώς θα το πετύχουν. Έχουν ξεκάθαρο τον τρόπο δουλειάς τους (δημοκρατικά και ομαδικά). Έχουν ξεκάθαρο το ποια μηνύματα θέλουν να περάσουν στον κόσμο. Έχουν ξεκάθαρο το ότι η μιζέρια βλάπτει σοβαρά την υγεία. Έχουν ξεκάθαρο το ότι μέσα από την ποιοτική διασκέδαση τα κακώς κείμενα μπορούν να αλλάξουν.
Με όλα τα παραπάνω ξεκαθαρισμένα, οι A Des Potes εργάζονται ασταμάτητα, γράφουν στίχους και μελωδίες, πειραματίζονται μουσικά, ηχογραφούν και εμφανίζονται ζωντανά σε μουσικές σκηνές της Αθήνας, όπου μέρα με τη μέρα ο αριθμός των φίλων του συγκροτήματος αυξάνεται, όπως ακριβώς αυξάνεται η θερμοκρασία όταν παίζουν ζωντανά κάποια από τα κομμάτια τους: «Havana Loca», «Μαλαισίνα», «Σʼ αγαπώ», «Μες στο υποβρύχιο», «Δεν πηδάς που δεν πηδάς» κ.ά. Πέρα όμως από τα δικά τους τραγούδια, κάνουν πολύ ενδιαφέρουσες έως και εκπληκτικές διασκευές κλασικών κομματιών του ελληνικού και του διεθνούς ρεπερτορίου, πάντα βέβαια προσαρμοσμένες στο ιδιαίτερο ύφος (που ακόμα ψάχνουν) του συγκροτήματος.
Επίσης, οι A Des Potes έχουν φιλοξενήσει επί σκηνής πολλούς φίλους μουσικούς και καλλιτέχνες, μεταξύ άλλων: Πάνος Μουζουράκης, Joanna Drigo, Ηλιάννα Τσαπατσάρη, Πέννυ Μπαλτατζή, Χρύσα Μωραϊτη, dj Nesta και dj Naya, Ορέστης Τζιόβας, Κέλλυ Καλτσή, Νατάσα Μηνδρινού, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Κατερίνα Παπουτσάκη κ.ά. Έχει γίνει συνήθεια πλέον στις ζωντανές τους εμφανίσεις να ανεβαίνουν στη σκηνή μαζί τους επώνυμοι και μη.
Ποιά είναι τα μέλη των Α Des Potes; Ο Νικόλαος Αδέσποτος (φωνή), Νίκος Ζαμπάς (κιθάρα), Δρόσος Σκυλλάς (τύμπανα), Μαχμούντ Χάσαν (μπάσο), Ιωάννης Χατζηιωάννου (πλήκτρα), Μάικ Χασούρης (τρομπέτα), Λευτέρης Πουλιού (σαξόφωνο) και Χρήστος Σπηλιόπουλος (τρομπόνι).
Το artistbook.gr συναντήθηκε με το συνιδρυτή του συγκροτήματος, Νικόλα Αδέσποτο, ο οποίος μας μίλησε για πολλά: μουσική, πολιτική, οικονομία, στιχουργία, διαδίκτυο, όνειρα και ουτοπίες.
Κύριε Αδέσποτε, το όνομα του συγκροτήματος είναι αυτό που φαίνεται A Des Potes = Αδέσποτες;
-Η φράση «α ντε ποτ» στη γαλλική αργκό σημαίνει «για τους φίλους» και χρησιμοποιείται όταν οι κολλητοί τσουγκρίζουν τα ποτήρια. Η πρώτη εικόνα που είχα από αυτή τη λέξη ήταν το μπέρδεμα του κόσμου. Ήμουν βέβαιος ότι όλοι θα έλεγαν «αδέσποτες», ότι θα υπήρχε ένας «μύθος» γύρω από το όνομα. Επίσης, το ταξίδι που θα έκανε ο ίδιος κόσμος, λόγω ονόματος, μέχρι να βρει το σωστό νόημα ήταν ένας παρά πάνω λόγος για να «βαφτίσουμε» τελικά το συγκρότημα A Des Potes. Και σταμάτα τα κύριε…
Α, ναι, συγνώμη. Σας εξυπηρετεί δηλαδή το όνομα;
-Συνολικά ναι, διότι έχει να κάνει με φίλους και με τους δεσπότες που δεν έχουμε και που δεν θα έχουμε.
Κάποιος όμως δεν είναι δεσπότης των τραγουδιών σας;
-Τα τραγούδια δεν έχουν δεσπότη. Αν ήταν δεσποτική η έννοια της ύπαρξής τους, τότε θα έπρεπε να τα κρατούμε στα συρτάρια μας. Από τη στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια το τραγούδι είναι αδέσποτο και φεύγει σε ένα ίσως ατέρμονο ταξίδι. Τότε, ο κόσμος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με αυτό.
Εδώ όμως μπαίνει ο νόμος;
-Κοίτα, τα Πνευματικά Δικαιώματα είναι συγκεκριμένα και σε μια οργανωμένη κοινωνία πάντα υπάρχουν και νόμοι. Τα τραγούδια μας όμως είναι αδέσποτα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μου ζητήσει ένας άνθρωπος ένα τραγούδι και να μην του το δώσω. Ούτως ή άλλως στη δισκογραφική βιομηχανία τα πράγματα είναι εκφυλισμένα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια μας και όχι να τα αγοράσει. Αν επιθυμήσει κανείς να υποστηρίξει την μπάντα μπορεί βέβαια να αγοράσει ένα δίσκο ή να έρθει σε κάποια συναυλία και να μας ενισχύσει με αυτό τον τρόπο. Απλά και λιτά πράγματα.
Ο Νικόλας αναφέρεται στη δημιουργία του συγκροτήματος:«Τον Αύγουστο του 2008 αποφασίσαμε με το Νίκο Ζαμπά να ξεκινήσουμε αυτό το πείραμα, να ιδρύσουμε μια μπάντα με μουσικό ύφος reggae και ska και να κάνουμε ένα δίσκο με δώδεκα τραγούδια. Τα λεφτά βέβαια θα τα βάζαμε εμείς. Το επόμενο βήμα ήταν να στελεχώσουμε την μπάντα και να κάνουμε ζωντανές εμφανίσεις. Έτσι και έγινε».
Ο ήχος σας θυμίζει πολλά μουσικά είδη.
-Την ενορχήστρωση την κάνει Ο Ζαμπάς. Τώρα, η διάθεση του ήχου κινείται σε ρυθμούς arsi, reggae και ska. Παρʼ όλʼ αυτά, το αποτέλεσμα μπερδεύει τον κόσμο, έχει τα στοιχεία που ανέφερα προηγουμένως, αλλά έχει και τα δικά μας στοιχεία, βιώματα και επιρροές. Πιστεύω ότι ο κόσμος που μας ακούει, κυρίως στις εμφανίσεις, καταλαβαίνει ότι έχουμε το δικό μας στυλ, το δικό μας ήχο και τη δικά μας χροιά.
Έχετε πολλές επιρροές;
-Ναι, σκέψου ότι τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου θα μπορούσαν να είχαν ενορχηστρωθεί διαφορετικά. Το τραγούδι «Μαλαισίνα» παραδείγματος χάρη, θα μπορούσε να είχε γίνει ζεϊμπέκικο. Αυτό σημαίνει ότι η μελωδία στα περισσότερα τραγούδια δεν έχει να κάνει με μελωδικές γραμμές της σχολής του reggae. Είναι τραγούδια που έχουν και ελληνικότητα, έχουν και Δύση και Ανατολή, είναι ένα σύμπλεγμα.
Έχουν ζωντάνια, κέφι…
-Ένας από τους λόγους που οι ενορχηστρώσεις μας έχουν το ύφος που περιέγραψα πριν είναι διότι οι στίχοι των τραγουδιών είναι ελαφρώς περιπαικτικοί, χωρίς να είναι ειρωνικοί. Υπάρχει στους στίχους μας στοιχεία σουρεαλισμού, είναι καυστικοί και έχουν χιούμορ. Οι στίχοι μας δεν έχουν μόνο μια ανάγνωση ή ένα επίπεδο, έχουν στρώσεις. Όσο πιο βαθιά ταξιδεύει κανείς στο κομμάτι ανακαλύπτει κι άλλα πράγματα. Παραδείγματος χάρη, το κομμάτι «Δεν πηδάς που δεν πηδάς» δεν αναφέρεται απλά σε έναν άνθρωπο που πήγε για ψάρεμα διότι δεν μπορούσε να πη#%$&* τη γυναίκα του, αλλά μπορεί να αναφέρεται στους πολιτικούς αυτής της χώρας, που είναι και ανέραστοι. Ο καθένας βέβαια βγάζει το συμπέρασμά του.
Αυτή δεν είναι όμως και η ουσία, να λέει κάτι διαφορετικό στον καθένα;
-Αυτό προσπαθούμε, χωρίς όμως να δεσμεύουμε το αποτέλεσμα. Εξηγούμαι: έχουν κάνει χιλιάδες αναλύσεις για την ποίηση και για τους ποιητές. Τους ρωτούν πολλές φορές «πως βγήκε αυτό το ποίημα;» και πολύ απλά μπορούν να απαντήσουν ότι: «βγήκε απλά όταν έκανα κάποιες δουλειές του σπιτιού». Είναι καλό βέβαια το να χρήζει ανάλυσης αυτό που δημιουργείς και να βγάζει δεύτερα και τρίτα συμπεράσματα.
Τέτοια πράγματα δεν βγαίνουν όμως τυχαία, είναι προϊόντα έρευνας, ψαξίματος, αναζήτησης, μελέτης.
-Εν τη γενέσει τους πολλά βγαίνουν τυχαία. Μπορεί εκ των προτέρων να μη θέλω να δηλώσω ότι η «Μαλαισίνα» είναι ένα πολιτικό τραγούδι, απλά να περιγράψω μια ιστορία. Η αφορμή να γράψω το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν δυο φίλοι, ένα αγόρι και ένα κορίτσι και ήταν περιπαικτικό γιʼ αυτούς τους δυο. Χάθηκε ο πρώτος στίχος και αποφάσισα να γράψω κάτι καινούργιο με την ίδια μελωδία. Στην πορεία όμως απέκτησε ελαφρώς κοινωνικο-πολιτικό χαρακτήρα.
Πως τον απέκτησε το χαρακτήρα που λες;
-Μπορεί να μην έχεις λεφτά για να κάνεις ακριβές διακοπές και να πας Μαλαισία παραδείγματος χάρη και πρέπει να συμβιβαστείς με τη Μαλεσίνα που είναι δίπλα. Το σημαντικό είναι ότι πρέπει να προσπαθούμε να περνάμε καλά και να διασκεδάζουμε μόνο και μόνο βρισκόμαστε εν ζωή, αυτό είναι ένα θείο δώρο. Μπορεί να μην έχουμε τα λεφτά για να «αγοράσουμε» την ευτυχία, αλλά πρέπει να βρούμε τα μέσα για να περνάμε καλά.
Άρα, σας ενδιαφέρει να περνά καλά ο κόσμος όταν ακούει τα τραγούδια σας;
-Μας ενδιαφέρει να περνά καλά την ώρα που τα ακούει, αλλά και να προβληματίζεται όταν πλέον έχουν τελειώσει. Να έχει περάσει δηλαδή στο υποσυνείδητο ότι πρέπει να αντισταθεί όταν όλοι τον θέλουν μίζερο. Νομίζουμε ότι χαράζουμε δρόμους σε αυτό το ζήτημα… δρόμους σκέψης.
ΠΟΛΛΑ ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Όταν σκέφτομαι το συγκρότημά σου μου έρχεται η εικόνα ενός καραβιού κάπου στη Μεσόγειο.
-Δεν είναι ένα καράβι, είναι πολλά καράβια στη Μεσόγειο, τα οποία μπορούν να φτάσουν σε πολλούς προορισμούς ταυτόχρονα. Αν ήταν ένα και μόνο καράβι θα ήταν τότε πιο απλά τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή το κομμάτι «Havana Loca» μπορεί να ακούγεται στην Ελλάδα και να έχει μια Α επιρροή, ενώ μπορεί ταυτόχρονα να ακούγεται και στην Ισπανία και να έχει μια άλλη Α επιρροή. Σε αυτό το ταξίδι δεν έχουμε συγκεκριμένο προορισμό. Πιστεύω ότι το ταξίδι είναι η ουσία και όχι ο προορισμός. Πάντως, ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος αγκαλιάζει τα κομμάτια μας είναι πάντα μια καινούργια εμπειρία. Στο Ηράκλειο παραδείγματος χάρη, μάθαμε ότι κάποια ομάδα ανθρώπων χρησιμοποιεί το «Δε πηδάς που δεν πηδάς» σαν σλόγκαν.
Πώς νιώθεις όταν ένας στίχος σου έχει γίνει σύνθημα για κάποιους ανθρώπους;
-Γενικώς είμαι κατά των συνθημάτων…
Ρωτώ με αφορμή το «Δεν πηδάς που δεν πηδάς».
-Το σλόγκαν της παρέας έχει να κάνει με μια μικρή σε έκταση κατάσταση. Είναι τρόπος γνωριμίας μεταξύ δυο ανθρώπων. Είναι ενωτικό. Το σύνθημα έχει να κάνει με οπαδούς και όχι με παρέες. Ο οπαδός για μένα δεν είναι κάτι καλό, διότι παραπέμπει σε αγέλη, σε μαζικοποίηση. Είμαστε υπέρ της μαζικότητας και όχι της μαζικοποίησης. Είμαστε υπέρ της αυτογνωσίας του κάθε ανθρώπου, της λύσης των ζητημάτων που αφορούν στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Είμαστε υπέρ του να τα «βρει» ο καθένας με τον εαυτό, ώστε να έχει αποκτήσει τα απαραίτητα εργαλεία για να τα «βρει» με τους γύρω του.
Όπως είναι σημερινή ζωή και η καθημερινότητα, μπορεί ο καθένας να «βρει» τον εαυτό του;
-Πιστεύω ότι οι στίχοι των τραγουδιών μας μπορεί εν μέρει να βοηθήσει. Δεν ξέρω βέβαια αν ο καθένας από εμάς μπορεί θα τα καταφέρει, πρέπει να προσπαθήσουμε όμως, έχουμε πολλές δυνατότητες, πολλά ταλέντα, ο άνθρωπος σαν όν μπορεί να είναι εκπληκτικός. Πιστεύω ότι η κάθε επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει ατομικά. Πιστεύω ότι ιδίως σε τέτοιους καιρούς που ζούμε θα γίνουν πολλές αλλαγές και τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε αλλάξει εμείς οι ίδιοι, δίχως να το έχουμε καταλάβει.
Το πιστεύεις;
-Ναι, παλιά ο κόσμος πέταγε σκουπίδια, αποτσίγαρα κι άλλα παντού, στους δρόμους, στα πεζοδρόμια κλπ. Τώρα, βλέπω ότι ο κόσμος το σκέφτεται, δεν αισθάνεται καλά πετώντας τα σκουπίδια κάτω και μάλιστα τα διαχωρίζει, τα οργανικά αλλού και τα μη οργανικά αλλού. Κάτι άλλο που πρέπει να αλλάξουμε είναι η καταναλωτική μας συμπεριφορά και να μην πηγαίνουμε σαν πρόβατα να αγοράζουμε πράγματα που στο τέλος δεν χρειαζόμαστε. Πρέπει να αλλάξει η καταναλωτική μας παιδεία, να μάθουμε να κάνουμε μποϊκοτάζ, να μάθουμε να διεκδικούμε τα ουσιαστικά πράγματα, να καταλάβουμε ότι εμείς μπορούμε να «ρίξουμε» τις πανάκριβες τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών. Εμείς σαν A Des Potes μιλούμε πρώτα στο άτομο, μετά στην ομάδα και μετά σε ένα σύνολο απαλλαγμένο από μαζικοποιήσεις.
ΜΟΥΣΙΚΗ «ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ»
Σε «φοβίζει» η τεράστια παράγωγη τραγουδιών και μουσικών, η τεράστια πλειάδα τραγουδιστών που εμφανίζονται κάθε μέρα και που ενδεχομένως να μην έχουν τίποτα να πουν;
-Δεν με φοβίζει αυτό. Νομίζω ότι τα πίτουρα από τα στάρια ξεχωρίζουν εύκολα. Ο κόσμος ξέρει να εκτιμά το καλό, ανεξάρτητα από το αν θα παρασυρθεί εφήμερα από κάποια κακής ποιότητας «καλλιτεχνικά ρεύματα».
Βλέπε τα ριάλιτι.
-Ναι, σε αυτό κυρίως αναφέρομαι. Στους «καλλιτέχνες» που γίνονται εύκολα δημοφιλείς και που γιʼ αυτούς ξέρει ο κόσμος πότε τρώνε και πότε χεζ&%$. Παρʼ όλ΄ αυτά, τέτοια αστέρια χάνονται στον ουρανό. Λίγοι είναι αυτοί που θα κάνουν την επανάστασή τους και που θα βρουν το ποιοτικότερο στοιχείο μέσα τους. Η διάρκεια των προϊόντων εξαρτάται από την ποιότητά τους.
Αυτά στα οποία αναφέρεσαι είναι δημιούργημα του παγκοσμιοποιημένου κόσμου και του διαδικτύου…
-Το σύστημα θέλει χαζούς καταναλωτές. Εμείς εν μέρει είμαστε χαζοί καταναλωτές, αλλά μπορούμε να ξεφύγουμε. Τελικά πιστεύω ότι όλη αυτή η μαζική παραγωγή δίνει την ευκαιρία στον κόσμο να ψάχνει περισσότερο και να επιλέγει προσεκτικότερα. Είναι πιο δύσκολο βέβαια για τον ακροατή να κάνει ένα ξεκαθάρισμα.
Αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα όμως, όλος αυτός ο «βομβαρδισμός»;
-Όχι, ίσα ίσα που με τα ηλεκτρονικά μέσα που υπάρχουν δίδεται η ευκαιρία να ανακαλύπτεις πράγματα που δεν περίμενες ποτέ να ανακαλύψεις και που δεν θα έβγαιναν ποτέ στην επιφάνεια. Αυτό δημιουργεί μεγαλύτερη ποικιλία, απλά είναι πιο χαοτικό για τον ακροατή να παρακολουθήσει και να επιλέξει.
ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ
Για το τραγούδι σας για το Facebook τί έχεις να μου πεις; Ο εν λόγω κοινωνικός χώρος είναι εργαλείο μεν, αλλά μπορεί να μετατραπεί σε εθισμό.
-Το εν λόγω τραγούδι στιχουργικά είναι πολύ ώμο, δεν είναι διόλου χιουμοριστικό. Αυτό το τραγούδι, όταν το παίζουμε ζωντανά δημιουργεί ένα με δυο δευτερόλεπτα σιγής όταν τελειώνει. Δημιουργείται αμηχανία, κάτι που σημαίνει ότι ο στίχος είναι βαρύς, μιλά για εξάρτηση, για το ότι το διαδίκτυο είναι μιας μορφής πρέζα. Μιλώντας λοιπόν για το Facebook θέλουμε να υπενθυμίζουμε το ρητό «παν μέτρον άριστον». Βλέπεις ότι αυτό το τραγούδι είναι και κοινωνικό;
Ναι, μπορεί όμως τέτοιοι στίχοι σε μερικούς να ακούγονται ανούσιοι…
-Α μπράβο, φαντάσου τους στίχους του Λουκιανού Κηλαηδόνη όταν τους τραγούδησε για πρώτη φορά. Για την εποχή του ακούγονταν περίεργα το «μασάω τσίχλα» ή «στα κορίτσια λέμε ναι και στα μεθύσια λέμε ναι». Αυτός όμως είναι κοινωνικότατος στίχος.
Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποια συνταγή για να πετύχει ένα τραγούδι, για να μείνει;
-Είμαι βέβαιος ότι κανείς δεν την έχει αυτή τη συνταγή, ακόμα και οι μεγαλύτεροι αστέρες και καταξιωμένοι καλλιτέχνες έχουν επιτυχίες στο βιογραφικό τους που δεν τις υπολόγιζαν, που μπήκαν σε δίσκο μετά από πολλά χρόνια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια συνταγή. Το μόνο που μπορείς να έχεις είναι μια ιδέα ή ένα προαίσθημα. Υπάρχει κανένας γονιός που ξέρει πριν γεννηθεί το παιδί του ποιό θα είναι το μέλλον του; Κανένας. Έτσι και τα τραγούδια μας, δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι θα απογίνουν.
ΚΡΙΣΗ
Εσείς πάντως παρόλο την κρίση συνεχίζετε να γράφετε, να δημιουργείτε.
-Αλίμονό μας αν σε τέτοιους καιρούς δεν γράφαμε ή δεν δημιουργούσαμε. Τώρα είναι που πρέπει να αντλήσουμε δυνάμεις και να αντισταθούμε, να αναθεωρήσουμε τις ζωές μας. Κοίτα, πιστεύω ότι ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα, όπου τα είχαμε όλα από όλες τις πλευρές μας έκανε λίγο τεμπέληδες και τώρα το πληρώνουμε. Δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει εκμετάλλευση από πολιτικούς, συνδικαλιστές κλπ., αλλά σίγουρα εμείς αδρανήσαμε και επιτρέψαμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Πιστεύω επίσης ότι αν δεν ζοριστείς δεν μπορείς να δημιουργήσεις ή να μεγαλουργήσεις. Πρέπει να δώσουμε βαρύτητα στο μετά, στο αύριο.
Αυτά όμως δεν απαιτούν ένα υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης; Σήμερα από τα πανεπιστήμια οι φοιτητές δεν βγαίνουν μορφωμένοι, απλώς αποκτούν πέντε γνώσεις πάνω σε ένα αντικείμενο, χωρίς κάποιο φιλοσοφικό υπόβαθρο.
-Κοίτα, πιστεύω ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν διαφέρουν πολύ από τα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πιστεύω ότι οι φοιτητές αποκτούν πολλές και σωστές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο που επιλέγουν. Τώρα, γενικότερη παιδεία και συλλογική συνείδηση όντως δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Επίσης, ένα λάθος που κάνουμε εδώ είναι ότι αποφοιτούμε και μετά δεν κάνουμε καμία επιμόρφωση, πιστεύουμε ότι πλέον τα ξέρουμε όλα.
Το συγκρότημά σου απευθύνεται κυρίως στη νεολαία. Πιστεύεις ότι απαλλάσσεται από τέτοιες κακές νοοτροπίες;
-Δεν πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να κάνουν κάτι πολύ ριζοσπαστικό από μόνα τους. Όλα είναι μέρος ενός ευρύτερου και διεθνούς σχεδίου. Να γίνει δηλαδή η Ελλάδα ένα απέραντο καφενείο με ξεφτιλίστηκες τιμές, ώστε τα παιδιά των πλουσίων χωρών να έρχονται να κάνουν διακοπές και να πίνουν του σκασμού και εμείς απλά να τους υπηρετούμε. Σαν χώρα βέβαια δεν έχουμε στηρίξει κανέναν τομέα, ούτε τη βιομηχανία, ούτε τη βιοτεχνία, ούτε τη γεωργία. Θα μπορούσαμε να είμαστε αυτάρκης σαν Ελλάδα, να παράγουμε όλα τα βασικά μας αγαθά, να παράγουμε ενέργεια, αφού υπάρχει ήλιος, αέρας και θάλασσα. Θα μπορούσαμε να πουλάμε προϊόντα και ενέργεια σε όλα τα Βαλκάνια. Πιστεύω ότι υπάρχει συνομωσία ώστε να γίνει η Ελλάδα ένας απλός και φθηνός τουριστικός προορισμός.
NUEVA TROVA
Θέλεις να μου πεις για τις εμφανίσεις που θα ξεκινήσετε στη Nueva Trova;
-Ναι, αυτή τη στιγμή κάνουμε πρόβες και ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε εμφανίσεις στη Nueva Trova. Από την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου και κάθε Πέμπτη θα εμφανιζόμαστε στο άλλο «σπίτι» μας. Φέτος, οι εμφανίσεις μας έχουν το γενικό τίτλο: «Κάθε Πέμπτη θα έχει πάντα καλοκαίρι».
Τί θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα;
-Θα περιλαμβάνει και τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου, καθώς και τα δυο πρόσφατά μας singles. Έχουμε ετοιμάσει κάποιες διασκευές, οι οποίες πιστεύω ότι θα είναι ανατρεπτικές. Θα έχουμε καλεσμένους, αλλά όχι τόσο επίσημα όπως πέρυσι, θα το αντιμετωπίζουμε πιο χαλαρά. Επίσης, θα παρουσιάζουμε και το πρώτο μας αγγλόφωνο κομμάτι, το οποίο ευελπιστώ θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Μπορείς να μου πεις κάτι παραπάνω γιʼ αυτό το κομμάτι;
-Ναι. Λέγεται «Spirit of You». Είναι μια απόπειρα να γράψουμε με αγγλικό στίχο, διότι ταιριάζει στο ηχόχρωμά μας. Δεν θα ήθελα όμως να πω κάτι άλλο για το αγγλόφωνο παιδί μας.
Σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία, καλές και ανατρεπτικές δημιουργίες, καλό ομαδικό πνεύμα, καλές εμφανίσεις και πολλούς καλούς φίλους, ώστε να έχετε πολλές ευκαιρίες να λέτε: «a des potes».
-Εγώ σας εύχομαι καλή διαδρομή σε αυτό που ξεκινάτε σαν artistbook.gr.
14/9/2011
